Dag iedereen,
Een stage in het buitenland is toch iets speciaals. We nemen jullie graag even mee doorheen onze stage en onze opdrachten hier in Iloilo.
Voor ons vertrek naar de Fillipijnen hebben we een bundeltje stage-opdrachten gekregen. Op voorhand hebben we bekeken hoe we het thuisfront informeren (dit was opdracht 1). We hebben gekozen voor deze blog en facebook.
Ook hebben we voor opdracht 2 in de week voor ons vertrek informatie opgezocht over 1 thema dat te maken heeft met de gezondheidszorg, gezondheidsprobleem of cultuur in de Fillipijnen. We hebben toen over dit thema ons standpunt neergeschreven.
De andere opdrachten zitten mee verweven in onze stage in de Fillipijnen zelf.
Hoe zien onze weken er nu eigenlijk uit?
Iedere avond voor stage: We maken onze tassen klaar. We moeten hier ook ons eigen beschermingsmateriaal meenemen: faceshield, handschoenen, schort, FFP2-maskers, haarnetje en handontsmetting.
Wanneer onze set niet meer volledig is, moeten we deze zelf aanvullen.
Iedere ochtend (ma-vrij): De wekker gaat om 06:00. We delen onze kamer en dus ook de badkamer met 3 studenten. We moeten dus steeds goede afspraken maken, zodat iedereen zich snel kan klaarmaken. Daarna gaan we ontbijten in de grote eetruimte, samen met alle andere studenten.
De beginuren van de stage hangen af van de afdeling. De medische studenten kiezen hun uren zelf, wij proberen de uren van de afdeling te volgen. Dit is echter niet altijd mogelijk, want shiften duren hier vaak meer dan 12u.
Afhankelijk van het beginuur vragen we aan onze bewaker om een taxi voor ons te bellen. Deze proberen we te delen met andere studenten om de kosten wat te delen, en het is ook ecologischer 🙂
Wanneer we aankomen op stage gaat iedereen naar zijn afdeling. Wij staan deze week op psychiatrie, en enkel wij 2 staan daar.
Verpleegkundigen hebben hier niet veel taken, ze doen de medicatiebedeling, heel veel administratie, opname en ontslag van patiënten en overleggen met de artsen. (Lees er meer over op onze blog over Psychiatrie).
Aangezien wij geen stilzitters zijn, zoeken we steeds manieren om aan de slag te gaan tijdens deze stage. Dit doen we door studenten te volgen, instructeurs aan te spreken, met verpleegkundigen mee te lopen, met psychiaters te praten en mee zoveel mogelijk rondes op de afdeling te doen. We krijgen hier ook kans om medicatie klaar te zetten en glycemies te nemen. Wanneer we kans hebben, en er vb studenten/instructeurs met de patiënten gaan praten, dan gaan we telkens mee en vertalen zij ook waar nodig. Ook proberen we zicht te krijgen op andere afdelingen en daar mee te volgen, vb OK, Medische beeldvorming, consultaties.
De dag gaat telkens wel redelijk snel voorbij. Op het einde van de stagedag laten we ook onze uren ondertekenen. Omwille van de taalbarrière moeten we geen dagevaluaties laten invullen op dienst. We hebben wel weekevaluaties, die er anders uitzien dan de gebruikelijk tussentijdse evaluaties voor de stagementoren in België, voor de buitenlandse stage zijn deze vereenvoudigd met een kruisjessysteem. Er is wel ruimte op de formulieren om per OLOD algemeen feedback te geven. Daarna vragen we aan de bewaker aan de uitgang van het ziekenhuis om een taxi te bellen en gaan we terug naar het Work the World huis.
Iedere avond (ma-vrij):
Na onze stage nemen we eerst een douche om de werkdag, het hete weer, en het zweet van ons af te spoelen.
Momenteel hebben we hier ook het El-Nino effect. Hierdoor is het heel warm, en doordat de lucht heel droog is, en er geen wind is voelt het nog heter aan. Het wordt morgen 35°C met gevoelstemperatuur boven de 42°C. Ook de Fillipino’s hebben het lastig bij deze temperaturen, en de hitte zit spijtig genoeg overal binnen.
Daarna nemen we even een snack en bespreken we de dag met elkaar, en met de andere studenten.
Hierna zonderen we ons af om aan onze schoolopdrachten te beginnen.
Net zoals in België hebben we een dagreflectie om in te vullen, deze is vaak wat anders dan in België, omdat we hier minder technieken uitvoeren, maar wel veel uitdagingen hebben op vlak van communicatie en er veel gevoelens gepaard gaan met hoe de zorg hier vaak wordt uitgevoerd. Hierdoor is de dagelijkse reflectie vrij uitgebreid.
We hebben geen werkdocument klinisch redeneren om in te vullen, aangezien we geen bed-aan-bed begeleiding hebben door een leerkracht en het ook niet evident is om informatie op te zoeken in de handgeschreven dossiers die vaak gedeeltelijk in Hiligaynon zijn. Ook is er niet vaak een goede voorgeschiedenis terug te vinden.
Onze opdrachten kaderen vooral binnen OLOD 5. We hebben een lijst met vragen waarop we tijdens onze stage een antwoord moeten formuleren. Hiervoor mogen we personeel, mensen in het werkveld ondervragen, alsook andere betrouwbare bronnen raadplegen, en deze formuleren volgens de APA-normen. Het is vooral met deze opdrachten, de blog, en de zelfreflecties dat we tijdens de week ’s avonds bezig zijn. We proberen dit altijd tijdens de week reeds af te ronden zodat de weekends vrij blijven.
Het is niet altijd gemakkelijk om 11.000km van huis te zijn, weg uit de vertrouwde omgeving, met weinig privacy in het huis. Ook is het uurverschil soms lastig, we hebben momenten nood aan eens sturen met iemand thuis, maar vaak zijn jullie dan aan het slapen. Aangezien we ons gezin/familie/partner/vrienden al heel lang moeten missen, bellen we ook iedere avond voor het slapengaan naar huis <3
Tussen 21:00 en 22:00 gaan we slapen. Tenzij we persé de blog af willen hebben, dan is het ook wel eens later.
Tijdens de week wassen we onze kledij en werkpakken. Dit doen we ofwel op de ouderwetse manier in een wastobbe met water en zeep en schrobben maar, of we wandelen te voet naar een lokale wasserij.
In Iloilo gebeurt bijna alles met contant geld. Hierdoor moeten we vaak op zoek naar een bank om geld af te halen. Dit kan met onze kaart niet bij alle banken, en soms zijn de automaten defect. Ook lopen we soms tegen lokale limieten aan om geld af te halen, maar dan helpen we elkaar uit de nood.
We krijgen ook regelmatig een vragenlijst van Work The World om in te vullen, en er zijn ook gesprekken.
Vrijdagavond:
Tijd om ons weekend voor te bereiden. Onze uitstap laten we steeds afhangen van hoe moe we zijn van de week stage bij deze hete temperaturen. In de ziekenhuizen is het ook heel warm, en hier worden ook nog steeds FFP2-maskers gedragen. We zijn na iedere stagedag steeds heel moe en suf. En naar het einde van de week toe hebben we vooral het gevoel dat we veel extra slaap nodig hebben. Echter willen toch ook het eiland hier verkennen, het zou zonde zijn om deze kans te laten liggen.
In ons eerste weekend hebben we de jetlag proberen wegslapen, en zijn we in Iloilo stad gebleven. Dit gaf ons ook de mogelijkheid om nog administratie in orde te brengen. Het rustige weekend heeft ons veel deugd gedaan. In het 2de weekend waren we van onze jetlag vanaf, en hebben op zaterdag een daguitstap gedaan met korte verplaatsingstijd zodat we eerst konden bijslapen. Op zondag hebben we het wat verder weg gezocht, en moesten we per enkele rit 5 uur rijden. Afgelopen weekend hebben we een verre uitstap (4u enkele rit) met overnachting gedaan omdat het ons laatste weekend in Iloilo is.
Wanneer we terug in België zijn: We reflecteren over 3 onderwerpen naar keuze uit een lijst die in onze bundel staat. Bij elk van deze onderwerpen denken we na over onze gevoelens, welbevinden, verloop van de samenwerking, uitvoering, resultaat.
We hebben ook de opdracht om aan te geven wat er aangenaam, moeilijk en verrassend was.
Ook engageren we ons om na afstuderen eventueel te komen vertellen op infomomenten voor nieuwe kandidaten.
Vandaag stonden we op de outpatiënt facility van de Psychiatrie (consultaties een paar straten verder) en ook morgen mogen we daar een dag meelopen, hier bloggen we morgen over 🙂
Groetjes, Veerle en Danaë