Op avontuur in Guimaras :)

Vandaag, zaterdag hebben we een dagtrip naar Guimaras gedaan.
Guimaras is een provincie van de Fillipijnen, en het is tevens een eiland (zie kaartje)

Onze dag is begonnen met uitslapen :p Voor Danaë tot 8u en voor Veerle tot 6u (we zijn getrained in vroeg opstaan).
Na ons ontbijt hebben we de uren van de ferry tussen Iloilo en Jordan (Guimaras) opgezocht en besloten om te vertrekken.
We reden met een taxi tot aan de haven van Iloilo. Gelukkig kregen we hulp bij het verkrijgen van de kaartjes en het vinden van de juiste boot.
De boottocht van Iloilo naar Jordan duurde ongeveer 20 minuten. Daar aangekomen merkten we dat er geen strand dichtbij was. We kregen een trycicle-rit aangeboden door iemand die rondleidingen geeft op het eiland voor 1500 pesos (25euro). Voor dit bedrag heeft de vriendelijke man ons naar verschillende interessante plekjes gebracht.

Onze eerste stop was ’the smallest plaza’ een klein pleintje met standbeeld. Hier liet hij zijn fotokunsten voor het eerst zien 🙂

Vervolgens reden we naar ’the woods’ een bos dat ooit is aangeplant door mensen (dus geen natuurlijk woud).
De bomen zijn hier zeer hoog en smal. Er was een mooi paars insect, maar na even bevragen blijkt het pijnlijke beten te geven, dus toch maar wat afstand gehouden.

De derde bezienswaardigheid was een lokaal klooster. Uit respect hebben we hier geen foto’s genomen.
Binnenin het klooster waren monniken bezig met geschriften. Het was hier heel stil en rustig, een welgekomen afwisseling na zo lang het geluid van het brommertje te horen.

Hierna zijn gaan eten in een lokaal restaurant, waar men mangopizza serveert.
Guimaras staat bekend voor de mangoplantages, waar ze de zoetste mango’s van de Fillipijnen kweken.
Veerle vond dat deze pizza niet naar mango smaakte, maar Danaë vond van wel, smaken verschillen 😀
Het was in ieder geval een heel lekkere pizza! 🙂

Vervolgens zijn we naar de oudste vuurtoren van Guimaras gereden, the Guisi Lighthouse. Deze werd in gebruik genomen in 1857.
Ondertussen werd hij vervangen door een nieuwer exemplaar, dat er vlak naast staat, maar de oude vuurtoren hebben ze laten staan.

De trycicle ride tussen al deze plaatsen was een avontuur op zich. Het ging bergop en bergaf, aan toch wel wat snelheid, met veel putten in de weg. De trycicle is open aan de zijkanten en je zit vlak boven de grond. Danaë zat steeds vanachter, wat voor extra avontuur zorgde met de voeten vlak boven de grond. Af en toe kon de brommer het maar net aan, zo bergop, en moest de gids rechtop naar voor leunen om de klim tot boven te halen. Veerle kon niet kiezen tussen ogen toe (want te eng), of ogen open (want je moet toch zien wat er gebeurt), dus was het 1 oog open en 1 oog toe, en de zetel platknijpen.

Van aan de vuurtoren hebben we een avontuurlijke wandeling naar het strand gemaakt. Hiervoor hebben we op een richel vlak tegen de rotsen gewandeld, en veel trappen gedaan (of toch iets wat op een trap moest lijken). Danaë ging een paar keer bijna onderuit, maar kon zich toch nog wat rechthouden.
Het strand was heel rustig, en paradijselijk omdat het zo afgelegen was. Er was prachtig helder water, zonder enge beesten. Hier hebben we een paar uur gezwommen en naar speciale stenen gezocht (voor Danaë haar collectie).
Als enige blanke mensen vielen we heel erg op aan het strand, en er werden veel (ongevraagde) foto’s genomen.
We begrepen dat het voor hen heel ongebruikelijk was om blanke mensen te zien, maar op den duur werd het toch een beetje vervelend. Gelukkig werd het later na de middag heel rustig op het strand, en konden we nog een paar uur ongestoord genieten van de natuurpracht.

De gids is al die tijd boven op de berg bij zijn tricycle op ons blijven wachten. Hij heeft ons mee teruggenomen naar Jordan (de haven), deze rit duurde ongeveer 50 minuten.
We hebben onze gids uitvoerig bedankt en fooi gegeven omdat hij ons echt een heel toffe dag bezorgd heeft en de hele dag bij ons is gebleven, en voor ons gezorgd heeft.
PS: Hij was een enthousiaste en bekwame fotograaf, wat heel plezant was, hij maakte er echt zijn werk van!

Daarna was het nog een korte boottocht naar Iloilo haven. En na nog een taxirit kwamen we moe, maar heel voldaan (en een beetje rozig-bruin) aan in ons huis.

Nu (22u00) wacht ons een korte nacht, want vannacht om 03u30 staat de wekker zodat we om 04u00 kunnen vertrekken met het busje naar de haven aan de andere kant van ons eiland. Daar vertrekken we om 08u30 met de boot om te eilandhoppen tussen de Gigantes eilanden.

Slaap lekker!
Veerle en Danaë <3